یادنامۀ عارف بالله و بأمر الله، سیّد الطائفتین
حضرت علّامه آیة الله حاج سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی
أفاض الله علینا من برکات تربته
تحت إشراف
حضرت آیةالله حاج سیّد محمدصادق حسینی طهرانی
تألیف: حضرت آیةالله حاج سیّد ابوالحسن حسینی طهرانی
این کتاب دارای دو مجلّد میباشد که جلد اول آن در 616 صفحه قطع وزیری منتشر شده و مشتمل بر چهار فصل میباشد:
فصل اول: عبادت و تهذیب
گفتار اول: نکات کلی شخصیّت معظمله
گفتار دوم: کتمان در امور عبادی و سلوکی
گفتار سوم: تربیت و سلوک در خانواده
گفتار چهارم: انس با قرآن
گفتار پنجم: نماز و دعا
گفتار ششم: حج بیت الله الحرام
گفتار هفتم: زیارت حضرت امام رضا علیهالسّلام
گفتار هشتم: زیارت امام زادگان و اهل قبور
گفتار نهم:کیفیت ارتباط با مرحوم حداد
فصل دوم: تبلیغ، تألیف و تدریس
گفتار اول: مسجدداری
گفتار دوم: تألیف دورۀ علوم و معارف اسلام
گفتار سوم: تحصیل و تدریس علوم دینی
فصل سوم: ارتباطات اجتماعی
گفتار اول: رعایت حقوق دیگران
گفتار دوم: تشکیل مجالس أعیاد و وفیات
گفتار سوم: برگزاری مجالس سلوکی
گفتار چهارم: مقدار و کیفیت معاشرت با دیگران
گفتار پنجم: تربیت سلوکی و گسترۀ آن
گفتار ششم: دیدار با علما و بزرگان
گفتار هفتم: کمک به فقراء و دستگیری از مستمندان
فصل چهارم: فعالیت های سیاسی
گفتار اول: ارتباطات سیاسی و اهتمام به امور جامعه اسلامی
گفتار دوم: تفکر تشکیلاتی در فعالیتهای سیاسی
بخشی از تقریظ حضرت آیة الله حاج سیّدمحمّدصادق حسینی طهرانی مدّظلهالعالی
از آنجا که زندگی اولیاء إلهى سراسر عبودیّت و عشق و انجام وظيفه إلهى بوده است، بیان روش زندگی و سیره و منش حركت إلهى آنان در این دنیا می تواند راه گشای سیر پویندگان طريق إلى الله و جویندگان لقاء محبوب باشد. نام و یاد عشاق پروردگار و اطلاع از حالات و خصوصیات روحی آنان و نحوۀ سلوک و انجام وظائف ایشان و همچنین آگاهی از سفارشات و دستورالعملهای آن هادیان طريق إلى الله تأثير بسزائی در تحقق به آن حقائق داشته، شور و انگیزه حرکت انسان به سوى لقاء إلهى را مضاعف می نماید.
همان گونه که مجالست با اولیاء الهی و شاگردان راستین مکتب اهل بیت عليهم السّلام جان و دل را صفا میبخشد و تا مدتها انسان را از حرارت محبّت و شور طلب گرم مینماید، قرائت شرح احوال ایشان نیز سبب انعکاس آن حالات در نفس شده و شور و عشق سالک را افزایش میدهد.
به هر حال هر چیزی که سالک را به یاد پروردگار انداخته و قلب را متوجه او و دستورات الهی و تکالیف خود نماید غنیمت است و باید قدر آن را دانست و از آن در راه قرب إلهى مدد جست.
بحمدالله و توفیقه در آستانۀ سیامین سال ارتحال مرحوم حضرت علّامه والد معظم قدّس الله نفسه الزّكية، بعضی از دوستان مصاحباتی با أخوی مکرّم آية الله حاج سيد أبو الحسن حسینی طهرانی حفظه الله انجام دادند و ایشان از زوایای مختلف به بیان مشاهدات خود از سیره و عملکرد و خصوصیات زندگی والد معظم پرداختند.
با توجه به دقت نظر ایشان خصوصاً در مسائل تربیتی و مصاحبت نزدیک و طولانی با والد راحل، این مصاحبات پس از تدوین و بازنگری و تکمیل، تبدیل به مجموعهای نفیس گردیده که میتواند مشتاقان راه خدا را از سیره اولیاء الهی و علماء بالله مطلع گرداند و موجب رحمت و برکت برای مؤمنین و سالکان طریق إلى الله گردد؛ چراکه رسول اکرم صلّىاللهعلیهوآلهوسلّم فرمودند: «عِندَ ذِكْرِ الصَّالِحِينَ يَنزِلُ الرَّحْمَةُ. هنگام یاد و ذکر صالحان رحمت إلهی فرود می آید.»
امید آنکه نشر این مباحث که در حقیقت ارائه الگوئی عینی برای تحقق دستورات و اوامر معصومین علیهم السّلام و احياء ذکر آن ذوات طیبه نیز میباشد، موجبات حرکت جامعه اسلامی به سوی توحید و عبودیت را فراهم آورده و زمینه ساز ظهور موفورالسّرور حضرت بقية الله الأعظم عجل الله تعالى فرجه الشريف و تحقق تمدن توحیدی اسلامی و جامعۀ نورانی مهدوی علیه السلام گردد. اللهُمَّ اجْعَلْنا مِن رُفَقاءِ مُحَمّدٍ و ءالِهِ الطَّاهِرِينَ عَلَيْهِمُ السّلام و الواصِلينَ إلى حَرَمِكَ بحَقِّهم صَلَواتُكَ علَيهم أجمَعينَ واخْلُفْ عَلَى عَقِبنا في الغابرين و ارْحَمْنا بِرحمتِک یا أرحَم الرّاحمین.