رساله لقاء الله
رساله لقاءالله اثر ارزشمند حضرت آیت‌الله حاج میرزا جوادآقا ملکی تبریزی رضوان‌الله‌علیه است که از برجستگان و نخبگان عرصهٔ عرفان نظری و عملی قرن اخیر است.
این مرد بزرگ در گسترش اخلاق و عرفان میان اهل علم و ایمان سهم بسزایی داشته و سه کتاب مهم «مراقبات»، «اسرارالصلاة» و «لقاء الله» را نوشته‌اند که گام بزرگی در راستای تهذیب اخلاق جویندگان حق است.
ایشان در این اثر با طرحی ساده و روشن مراتب سیر و سلوک را بیان کرده که برای همگان قابل‌فهم است و همین ویژگی باعث استقبال کم‌نظیر مخاطبان از آن شده است.
مرحوم حاج میرزا جوادآقا ملکی تبریزی از شاگردان معروف مرحوم آخوند «ملاحسینقلی همدانی قدّس‌سرّه» می‌باشند.
بزرگان زیادی این عارف کبیر را ستوده‌اند و کتاب‌هایشان را بی‌نظیر دانسته‌اند. «علامه طهرانی»، «علامه حسن‌زاده آملی»، «آیت‌الله میرزا خلیل کمره‌ای»، «آیت‌الله قهری» و «علامه طباطبایی» رضوان‌الله‌علیهم اجمعین دربارهٔ آثار ایشان سخن گفته و بر اهمیت آنها تاکید کرده‌اند.
حضرت علاّمه آيةالله حسينى طهرانى دربارۀ رساله لقاءالله آيهالحقّ و سند العرفان مرحوم آيةالله حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى أعلى اللهُ درجاتِه السّاميه مىفرمايند:
«بالجمله، راجع به لقاء الله و امكان و وقوع معرفت خداوندى گرچه بسيار گفتهاند و نوشته‌اند، و حقّاً دُرهاى مكنونه را سفته، و گوشوار طالبان و پويندگان راه نمودهاند، أمّا حقير تا به حال از جهت إتقان مطلب و ايجاز، و شواهد روائيّه و شهوديّه، و سواركردن مطالب عرفانيّه لقائيّه را بر اساس برهان و استحكام دليل، همچون رساله لقاءالله مرحوم آيهالحقّ و سندالعرفان، فقيه ارجمند و آيت ربّانىّ حاج ميرزا جواد آقا مَلكى تبريزى أعلىاللهتعالىمقامَهالقدسىّ و رَزَقَنا مِن بركاتِه و رحماتِه بجودِه و منِّه زيارت ننمودهام. (اللهشناسى، ج2، ص39.)
و در جاى ديگر مىفرمايند:
كتب وى عبارتند از: لقاءالله و أسرارالصّلوة و المراقبات (أعمالالسَّنة) كه الحقّ مستغنى از تعريف است، بالأخصّ كتاب لقاءالله ايشان آتشى مخصوص دارد و براى فتح باب سالكين إلى الله كليد و رمز موفّقيّت است. (روحمجرّد، ص285 و 286.)
ایشان همچنین در کتاب شریف الله شناسی می‌فرمایند:
«و حقّاً چه اين مطالب و چه بقيّه مطالب رساله كه اثر نفس گرم و آه آتشين و اصالت نيّت آن فقيد مىباشد، فوقالعاده مؤّثر و محرّك، و مطالعه و تأمّل در محتويات آن براى سالكين سبيل خدا ضرورى است. (اللهشناسى، ج2، تعليقه ص90 و 91.)